CRS i EURO-FATCA - Wymiana Informacji Podatkowych‎

Polska, jako członek Unii Europejskiej i Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, zobowiązała się do wymiany informacji z innymi krajami, na temat aktyw finansowych rezydentów tych państw. W zamian oczekuje otrzymania analogicznych danych. W tym celu wprowadzone są automatyczne standardy wymiany takich komunikatów.
 

Co to jest CRS Euro-FACTA 

CRS jest to skrót od Common Reporting Standard. Jest to wymóg dotyczący gromadzenia i zgłaszania informacji przez instytucje finansowe na całym świecie celem ochrony integralności systemów podatkowych i walki z unikaniem płacenia ich. 

Na obszarze Unii Europejskiej, podstawą prawną jest dyrektywa Rady UE 2011/16/UE dotycząca współpracy administracyjnej w obszarze opodatkowania, która ustanawia procedury lepszej współpracy między organami administracyjnymi. W Polsce podstawą prawną jest ustawa z dnia 9 marca 2017 roku o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami.
 

Kogo dotyczy?

Dyrektywa dotyczy instytucji finansowych, które mają obowiązek zgłosić rezydentów podatkowych z krajów innych niż te, w którym prowadzone są ich rachunki bankowe do lokalnych urzędów skarbowych.

CSR/EURO-FACTA wymaga od banków zbierania i raportowania statusu podatkowego klientów, którzy, przy korzystaniu z usług bankowych lub jakiejkolwiek zmiany danych, mogą zostać poproszeni o dostarczenie nowych informacji.
 

Jakich informacji będziemy musieli udzielić? 

Zależy to od tego, czy jesteśmy klientami indywidualnymi, czy instytucjonalnymi.

Od klientów indywidualnych wymaga się następujących danych:

1. Imię i nazwisko;
2. Data urodzenia;
3. Miejscowość i kraj urodzenia;
4. Adres zamieszkania (aktualny);
5. Numer TIN;
6. Kraj lub kraje rezydencji podatkowej.
 

Od klientów instytucjonalnych, banki będą pobierały informacje takie jak:

1. Nazwa;
2. Adres i kraj siedziby; adres i kraj (lub kraje) rezydencji podatkowej;
3. Kraj rejestracji;
4. Rodzaj podmiotu;
5. Miejsce urodzenia osób kontrolujących oraz ich rodzaj.

Zwykle banki wymagają udzielenia takich informacji przy zmianie jakichkolwiek danych lub przy skorzystaniu z jakiejkolwiek usługi. Domagać się ich mogą również drugi raz, w celu zweryfikowania danych, a klient może zostać poproszony o przesłanie dokumentu, który potwierdza ich rezydencję podatkową. Może to być kopia dowodu osobistego czy paszportu.
 

Co to jest rezydencja podatkowa i jak określić jej kraj?

Jest to jurysdykcja lub państwo, w którym klient jest zarejestrowany do celów podatkowych. Określana jest ona przez przepisy wewnętrzne danego kraju. Dodatkowe informacje można znaleźć na portalu OECD AEOI.

Zależy to od wielu czynników, np. od umów międzynarodowych. Najlepiej skonsultować się z niezależnym doradcą. Polską rezydencję ustala się na podstawie miejsca zamieszkania, a zgodnie z polskimi przepisami, za osobę mieszkającą na terenie Rzeczpospolitej, uznaje się osobę fizyczną, która na terenie państwa polskiego posiada centrum interesów osobistych lub gospodarczych, lub przebywa w Polsce dłużej, niż 183 dni w danym roku podatkowym.

Oświadczenie o rezydencji podatkowej wymagane jest przy zakładaniu nowej umowy o jakikolwiek produkt. Jest ono obligatoryjne- jeżeli nie złożymy tego dokumentu, bank nie będzie mógł wykonać danej usługi.
 

Ustawa CSR- konsekwencje.

Jedynym skutkiem ustawy CSR jest przekazywanie informacji o rezydentach do państw uczestniczących. Jeżeli klient wskaże rezydencję podatkową inną niż rezydencja polska, informacja ta zostanie przekazana do odpowiedniego organu skarbowego we wskazanej przezeń rezydencji. W przypadku wskazania rezydencji polskiej fakt ten nie będzie nigdzie notowany, chyba że z przekazanych dokumentacji będą wynikać jakieś wątpliwości co do posiadanej rezydencji.