Definicję instrumentu finansowego określa ustawa o rachunkowości. Jest to kontrakt pomiędzy dwiema lub więcej stronami. U jednej strony wywołuje on aktywa finansowe, a u drugiej- zobowiązania. Jeżeli chodzi o pojęcie "instrumentu finansowego" obowiązującego w Polsce, to jest on odzwierciedleniem dyrektywy w prawie rynków instrumentów finansowych, która obowiązuje od 30 kwietnia 2004 roku i dotyczy trzydziestu państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Służą one do usprawnienia przeprowadzania transakcji finansowych, które nie mają formy gotówkowej.
 

Rodzaje instrumentów finansowych.

Dzielą się na krótkoterminowe (okres zapadalności wynosi poniżej roku), średnioterminowe (z okresem zapadalności od jednego roku do trzech lat) oraz długoterminowe (okres zapadalności liczy sobie powyżej trzech lat). Krótkoterminowe instrumenty są zwane instrumentami rynku pieniężnego, a długoterminowe- instrumentami rynku kapitałowego. 

Ich podstawowy podział to te, które są papierami wartościowymi i te, które nimi nie są. Papier wartościowy jest dokumentem lub zapisem informatycznym, który można zbyć. Ucieleśnia on prawa majątkowe nabyte przez osobę wskazaną w dokumencie, chociażby jako okaziciel. Mogą to być akcje, obligacje czy listy zastawne.

Instrumenty rynku finansowego niebędące papierami wartościowymi to np. kontrakty terminowe; swapy; kontrakty na różnicę; instrumenty pochodne dotyczące ryzyka kredytowego; instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy; umowy forward na stopę procentową i inne instrumenty od niego pochodne albo opcje niedopuszczone do obrotu na rynku regularnym lub alternatywnym.